www.parowozy.com.pl

Ty2-953

Tak w kwesti wyjaśnienia to nie jestem z Pyskowic, nie brałem udziału w naprawie tego parowozu itd... i nie chce nikogo bronić ani obwiniać, nie znam też Pani/Pana Ty2-911 (nick wybrałem sobie po któreś tam paradzie parowozów zafascynowanym dzwiękiem i gracją tych parowozów). Moje przmyślenie i odczucie na temat tzw. miłosników udzielający się na tym czy innym forum w internecie poprostu rysują obraz społeczeństwa o jakim pisałem wyżej i nie odnosi się to do tematu Ty42-24 lecz ogólnie. Pana Mierosławskiego również osobiście nie znam ale szanuję bo wiem że wiedze ma ogromną dodatkowo popartą doświadczeniem, i zawdzięczam mu masę fotografii z dawnych lat które dzisiaj mogę sobie pooglądać w necie przy porannej kawie ! Smile

Za co mu bardzo dziękuję. A co do naprawy Ty42 to jesli naprawiają ją osoby które potrafiły w dzisiejszych czasach wskrzesić ją i dać jej drugie życie to myśle że jest ona w najlepszych rękach i w lepszych być nie może. I tylko irytuje mnie jak ktoś poucza te osoby albo 'cfaniakuje' bo wie lepiej...bo zrobiły to albo tamto... i na pewno nie mam tutaj na myśli pana Pawła bo pisanie teorii popartej doświadczeniem to nie 'cfaniakowanie' tylko edukowanie i bardzo przyjemnie mi się to czyta, bo widać że teoretyczną wiedzę ma Pan popartą solidnym doświadczeniem i takich ludzi się szanuje. To tylko moje odczucie i może jestem przewrażliwiony.

Ty2-911

Ty2-911

Szepol

Szepol

AXEL

Świeżbią mnie paluchy żeby sparafrazować klasyka:

"Je..em to je..em, na ch... drążysz?"

Wytopiła sie to się wytopiła, zestawy się lekko podkuły ale z tego co wiem już są po obtoczce, gotowe na parowozie, maszyna czeka na dzień wolnej zapadni by obrócić jeden blok po czym będzie składana. Zamieszanie i domysły jakby normalnie kocioł eksplodował w podziemiach centralnego a wszyscy się rozbiegli i nie ma winnych.

Co za różnica czy się wytopiła czy wytłukła panewka? Co za różnica czy to wina złego przelania czy wina obsługi? Co za różnica? Stało się koniec kropka. Parowóz jest naprawiony i w trakcie końcowego składania do kupy.

Jakieś jeszcze pytania zza ekranu monitora?

Szepol

AXEL

John C.

Nie zabierałem głosu , czytałem. Czytał i pisał kolega z Piotrkowa z wielkim doświadczeniem życiowym. Pisał Paweł , bo chciał podzielić się wiedzą nie tylko praktyczną ale i wielką inżynierską wyniesioną z nie byle jakiej uczelni za kasę jak teraz pełno takich, ale Politechniki o dużych tradycjach i uznaniu. Co z tego wynikło? Ano że jest książkowym molem i zasadniczo guzik wie, jak zresztą Inni którzy próbowali coś tu logicznie tłumaczyć. APELUJĘ DO WOJTKA LISA ABY DAŁ JUŻ SPOKÓJ Z TYM FORUM I ZAMKNOŁ TĘ BEZIMIENNĄ ŻAŁOŚĆ, skoro różne osobniki zza nicków za nic mają autorytety, to w cholerę z tym forum, niech się kiszą dalej w swojej beczce. Pozdrawiam-Janek Czerwiński

P.Mierosławski

Ale się nawyrabiało!
Gdzieniegdzie jak widzę, „larum grają” do obrony Okopów Św. Trójcy się szykując (wieszcz Zygmunt się kłania – dodam dla wyjaśnienia). Obrońcy już dziarsko strzelają zamurowani we wzniesionej naprędce twierdzy. A tu przedpola puste, atakujących hord ani widu, ani słychu. Rzucane zza blanków pociski trawę zeschłą na strzępy rwą jeno, ptaszęta kwilące strasząc. Co bardziej zdesperowani, wzorem Małego Rycerza (Michała Wołodyjowskiego, znaczy) z żagwią gorejącą do podziemnych kazamatów z prochami się zbliżają...
A o taką drobnostkę chodziło…

Proszę, darujcie Czytelnicy ten prześmiewczy wstęp. Nie mogę bowiem wyjść z podziwu, jak próba zwykłej rozmowy, zwykłej wymiany poglądów w sieci może wyzwolić niepojęte działania w realu (czyli poza tym forum). Z życzliwości ograniczę się tylko do stwierdzenia, że gdzieś nastąpiła gruba pomyłka w kalendarzach. Mamy przecież rok 2014 a nie 1950, mechaniku… Orzechowski.
Przechodząc już na forumowe poletko: z niepokojem zauważyłem, że umiejętność czytania ze zrozumieniem prostego, napisanego potocznym językiem, tekstu bywa darem z pogranicza wiedzy tajemnej. Sztuką tak samo hermetyczną, jak te biedne kanaliki i panewki.
No bo przecież skoro napisałem i to kilka razy, że „defekt to rzecz zwykła”, podpierając to stwierdzeniem, że „Wytopienie, zaciągnięcie, wybicie panewki może się zdarzyć każdemu” - to pytanie o to, czy „Pan Mierosławski zawsze zdołałby uniknąć wytopienia panewki” było chyba zupełnie zbędne. No chyba, że ta figura retoryczna miała uzasadnić, w sumie nawet miły epitet: „Największego w Europie Eksperta”. Takiego awansu dawno już nie dostałem, toteż – po prostu – cieszę się, że odtąd można będzie chadzać w glorii.
Aby całkowicie zadowolić pytającego, napiszę odpowiedź prostym tekstem: „Niewątpliwie Pan Mierosławski nie zawsze zdołałby uniknąć wytopienia panewki”. Życie pokazuje, że używanie pojęć „zawsze” albo a contraire „nigdy” w odniesieniu do bliżej nieokreślonego przedziału czasu (a już szczególnie do przyszłości, której nikt nie przewidzi) jest obarczone na wstępie ogromnym ryzykiem i błędem. Ale spieszę jednocześnie donieść, że jak dotychczas (tzn w ściśle oznaczonym okresie mego dotychczasowego związku z parowozami) z wytopieniem panewki nie miałem do czynienia nigdy. Tak to już jakoś bywało, że jak dotychczas zawsze w porę udawało się zagrzaną panewkę namierzyć i jakieś środki zaradcze zastosować .
O „podkuciu” parowozu nie rozpisywałem się za specjalnie. Ale skoro postawiono pytanie, to również odpowiadam : „Niewątpliwie Pan Mierosławski nie zawsze zdołałby uniknąć podkucia lokomotywy”. Jednak gdy sięgnę pamięcią, to w czasach mojego praktykowania w parowozowniach o takim wypadku nie słyszałem. Za tzw „moich czasów” nie zdarzyło się takie coś, choć mi świta, że gdzieś, bodaj w Gnieźnie, widziałem maszynę odstawioną „na płaskie miejsca”. No ale Gniezno robiło naprawy dla wielu lokomotywowni. Przed takim przypadkiem przestrzegał mnie „słowem i czynem” każdy z uczących mnie maszynistów. Mój pierwszy „patron” pozwoliwszy mi poprowadzić pociąg pomiędzy Sławą i Skokami, po pierwszym hamowaniu „zdjął mnie z jazdy” i kazał przez następny miesiąc bacznie się przypatrywać tej czynności. Wtedy to nie było wcale miłe, ale po ćwierć wieku wiem, że ustrzegło mnie to przed rozmaitymi komplikacjami później…
----------
Ale zasadniczo chciałem napisać o czymś innym – o „patronach” i szkoleniu (tymczasem musiałem zamulić główną myśl tym wyrywaniem do odpowiedzi). No i teraz będzie właśnie o tym :
Do mych „patronów” – maszynistów, pomocników i warsztatowców miałem szczęście. Udawało się trafić na takich, którzy mieli do swej pracy chęć i zapał. Do tego też, i chcieli, i potrafili nauczyć. Praktykowanie w różnych parowozowniach (w moim przypadku siedem ich było…) dawało wtedy wspaniałą możliwość poznania różnych stylów i przyzwyczajeń pracy. Czasem nawet i pokutujących technicznych przesądów. Takie praktykowanie mogło i dawało bardzo wiele, nie różniąc się wtedy – tj w końcu lat 80-tych od podobnego terminowania pięćdziesiąt, czy trzydzieści lat wcześniej (jakie np. przeszedł mój Ojciec ). Koniec lat 80-tych – choć już schyłkowy dla okresu pary – pozwalał tez jeszcze na wybieranie miejsc, gdzie możliwości jazdy było relatywnie dużo. A na dodatek, że nie wszędzie (w zasadzie to tylko w Gnieźnie tego pilnowano) rygorystycznie – w stosunku do praktykanta, oczywiście – przestrzegano czasu pracy, bywało, że doba w dobę można było pokonywać parowozem 200-250 km (rekordowo nawet i powyżej 300…).
Piszę te słowa w odpowiedzi na post poddający w wątpliwość sens technicznego roztrząsania defektu parowozu. No bo „co za różnica”, że to, czy tamto ?

Jasne. Patrząc z boku to różnica żadna. Coś tam, w sumie drobnego dla ogromu całości przedsięwzięcia pt „czynny Ty42”, się popsuło, zostało naprawione. I szlus, zwykła rzecz.
Oczywiście, że zwykła. Ale zwykła dla tych, którzy parowóz mieli lub mają na co dzień. Tutaj znajdujemy się na forum o parowozach. To tu wszakże roztrząsane są, dla większości populacji dziwaczne (tak, dziwaczne!) zagadnienia w rodzaju, gdzie Ty51-ileśtam stacjonował w 1959 roku. To przecież, obiektywnie spoglądając, też żadna różnica. A jednak, takie tematy wzbudzają spore zainteresowanie. Moim zdaniem – to tutaj właśnie jest i najlepsze miejsce, i potrzeba (tak, potrzeba!) dyskutowania technicznych zagadnień i przez to deponowania praktyczno-technicznej wiedzy parowozowej.

Obecnie młody człowiek nie ma – tak jak kiedyś, w formie, którą powyżej opisałem – żadnych szans poznania niuansów parowozowego fachu. A przecież - zakładam i życzę tego sobie i innym - lokomotywy parowe w Polsce, mimo wielu przeciwności będą nadal żyły. I co dalej ?

Ludzie z mego pokolenia, którzy mieli do czynienia z parowozami w normalnej eksploatacji mają dzisiaj do spełnienia poważną misję przekazania wiedzy następcom. To właśnie – a nie trzymanie „pod dywanem” pseudotajemnic - jest rzeczywistą oznaką solidarności, raptem przed kilkudziesięcioma godzinami tak gorąco postulowanej na tym wątku forum.
Omawianie przypadków jakie zdarzają się, lub mogą zdarzyć na parowozie, to nie jak niektórzy chcieliby odczytywać działanie na wzór „referatu dochodzeń”. Przecież tu nikt nie ustala personalnej winy, nie kieruje palca wskazującego w tę lub inną stronę. Ostatecznie przecież te kwestie są i tak zawsze w rękach właściciela danego pojazdu, wagonu, czy lokomotywy, i to do niego zawsze należeć będzie ostateczna ocena zaistniałego poszczególnego zdarzenia. Tu, na ogólnie dostępnym forum tematycznym, takie sprawy powinno się jednak omawiać, nawet szczegółowo, przy okazji szeroko sięgając do teorii czy bliższych lub dalszych przykładów. Bez tego, bez wymiany doświadczeń, nasze piękne hobby umrze śmiercią naturalną, nawet wtedy, gdy będą już pieniądze na kolejne naprawy coraz ciekawszych, czy starszych maszyn.

Ilu jest dzisiaj w kraju hobbistów, którzy sami są w stanie prawidłowo przygotować parowóz do jazdy na zimno ? Ilu poradzi sobie z inżektorem, który „odbił” w czasie jazdy ? Ilu w ogóle wie, kiedy inżektorem się posłużyć – przed stacją, za stacją, itp. ? Ilu zepnie parowóz z tendrem ? A ilu nie spanikuje i postąpi właściwie, gdy nagle zaczyna „walić” mechanizm, gdy maszyna po zamknięciu przepustnicy „oszaleje”? Ilu wreszcie wie, jak ratować się przy zbyt szybkim wjeździe na rozjazd ustawiony „na krzywo” ?

Kilku ?
Kilkunastu ?
Kilkudziesięciu ?

To są poważne pytania, od których może kiedyś zależeć ludzkie zdrowie lub nawet życie. Parowóz nigdy nie był i nigdy nie będzie zabawką, modelikiem z H0. To twarda i czasami bardzo niebezpieczna maszyna. Dlatego trudno jest mi się zgodzić z bagatelizowaniem czy wręcz ośmieszaniem merytorycznej dyskusji technicznej, na – przecież parowozowym – forum.

Pozdrawiam P.Mierosławski

Ty51infy

Bardzo dobrze Pan pisze Panie Mierosławski, a może Pan i kolega Axel by mogliście pociągnąć ten temat który założył kol. Kucyk zanim zniknął i mogli byście rozwinąć np. to co Pan napisał wcześniej o odbiciu inżektora, co to jest że maszyna szaleje po zamknięciu przepustnicy, i jak ratować sie jak sie za szybko wjedzie na rozjazd, i o całej sztuce prowadzenia parowozu. Ja jestem tylko miłośnikiem kolejowym, nikogo tu nie znam osobiście, lubie parowozy i jedynie oglądam je na paradzie w Wolsztynie. raz udało mi sie załapać na przejazd w parowozie, było to w 2011 roku i jechalem w Pm36 na trasie Gdańsk-Poznań. Pozdrawiam

Ty2-911

Panie Mierosławski.

Mój sprzeciw wywołał przede wszystkim ten fragment Pana wcześniejszej wypowedzi (a konkretnie to pogrubione zdanie) :

" ... i własnie po to po naprawie bywały jazdy próbne, aby wszystko co miało "strzelić" - wystrzelało się na próbie.
Ale tutaj od naprawy upłynęło już sporo czasu, parowóz - jak widać z rozmaitych wpisów w internecie - przebiegł juz sporo kilometrów. Tak więc nawet jeżeli cos było niedopasowane w naprawie, to było wystarczająco dużo czasu aby to zauważyć i poprawić. Upływ czasu od naprawy i przejechane kilometry świadczą jasno, że przyczyną wytopienia była obsługa, która albo wcześniej nie dopatrzyła wszystkiego po naprawie, albo już w dniu defektu nie :
- posmarowała dobrze panewki (zalała ją zbyt mało, lub zbyt dużo - zakręcając korek i dając lekkiej powietrznej poduszeczki pod korkiem);
- sprawdziła, czy stempelek się nie zacina;
- sprawdziła, czy w panewce nie ma brudów a w puszce wody;
- kontrolowała stanu panewki podczas jazdy (nawet na krótkim odcinku panewka potrafi zagrzać się solidnie). ... "

W zdaniu: " Upływ czasu od naprawy i przejechane kilometry świadczą jasno, że przyczyną wytopienia była obsługa,"
zasugerował Pan jasno, że całą winę za to wytopienie ponoszą ludzie z obsługi tego parowozu. Wskazał Pan na nich jako powód.

Tak to odebrałem po przeczytaniu tego fragmentu. Ten fragment Pana wypowiedzi spowodował całą tą kłótnię. I do tego fragmentu mam zastrzeżenia.

Przecież równie dobrze do tego wytopienia mogła się przyczynić jakaś wada materiałowa panewki, która mogła ujawnić się dopiero przy większej prędkości (?)

Jakby napisał Pan, że:
Upływ czasu od naprawy i przejechane kilometry mogą świadczyć (ale nie muszą), że przyczyną wytopienia mogła być obsługa, ... , ale mogła to być też wada materiałowa,

albo coś w tym stylu, a nie "świadczą jasno, że przyczyną wytopienia była obsługa",
to bym nie napisał tego co napisałem.

Takie są te moje zastrzeżenia odnośnie Pana wcześniejszej wypowiedzi.

AXEL

Przecież tu widać, że to chodzi o współzawodnictwo drużyn. Ktoś sypnął piasku w panewki przodującej drużynie i tyle Razz

P.Mierosławski

P.Mierosławski